Page images
PDF
EPUB

Ecclesiae catholicae dogmata esse novitia, a primorum saeculorum doctrina christiana remota, imo Christo et Evangelio adversa. Quam ob rem selecta axiomata ex operibus Patrum latinorum quaeque mihi utilia scitu visa sunt et tibi, Lector benevole, usui fore credidi, quam paucissimis potui, composui et in ordinem redegi, et ut juvenis studiosus egregios hymnos Ecclesiae cognoscere possit, plures eorum a sancto Hilario usque ad sanctum Thomam adjeci.

Ut huic operi benedictione coelesti Deus faveat, flagitabimus. Vale.

Scribebam Monachii ineunte mense Augusto 1853.

W. Reithmeier.

INDEX.

Praefatio

Q. Sept. Flor. Tertulliani de praescriptionibus

haereticorum.

Cap. I. Haereses in Ecclesia fidelibus scandalo esse non oportet.
Cap. II. Haereses vero Christiano non admirationi, sed instar febris
abominationi esse debent. .

Cap. III. Non ideo vacillandum in fide, quod quidam, alias insignes

ab eadem defecerint.

Cap. IV. Fallacia haereticorum detegitur.

Cap. V. Sanctus Paulus Apostolus schismata; magis igitur haereses

[merged small][ocr errors][ocr errors]

Cap. VI. Haereses vel ex ipso suo nomine perniciosae sunt.

Cap. VII. Omnes ferme haereses ex philosophia depravata ortum ducunt.
Cap. VIII. Quando et a quibus Christus se quaeri voluerit.

Cap. XI. Nihil amplius quaerendum Christiano ultra id, quod ei ad
credendum ab Ecclesia propositum est.

Cap. X. Semper quaerentes nihil invenient.

[ocr errors]

Cap. XI. Nemo quaerit, nisi quod quis aut nunquam habuit, aut cum
habuerit, amisit.

[ocr errors]

Pag.

I

1997

8

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Cap. XII. Si denique quaerenda veritas, certe non apud haereticos.
Cap. XIII. Summa credendorum ex sanctis scripturis proposita.
Cap. XIV. Fides nostra extra dubitationem posita esse debet.
Cap. XV. Ad propositum venit auctor, praescribens, haereticos non
esse admittendos ad ullam ex scripturis disputationem.
Cap. XVI. Quin vero increpandos potius, quam cum eis disputandum esse.
Cap. XVII. Ex sanctis scripturis contra haereticos vix quidquam profici
potest.

[ocr errors]

Cap. XVIII. Disputationes ex scripturis contra illos plerumque infructuo-

sae sunt.

Cap. XIX. Non ex scriptura, sed de scriptura disputandum cum haereticis.
Cap. XX. Unitas doctrinae ex praecipuis notis Christi Ecclesiae.
Cap. XXI. Non alios recipiendos praedicatores, quam a Christo missos,
nec alterius doctrinae, quam cum ecclesiis apostolicis consentientis.
Cap. XXII. Christus omnia ad ecclesiam suam necessario pertinentia,
tradidit Apostolis; hi suis fideliter commendarunt ecclesiis.
Cap. XXIII. In Petro non fuit a Paulo reprehensa ignorantia, sed ad

summum conversatio.

Cap. XXIV. Reprehensio illa est ex circumstantiis temporum, persona-
rum et causarum dimetienda.

Cap. XXV. Apostoli Evangelium suum non servabant in occulto.
Cap. XXVI. Non erat illis ratio occulte servandi doctrinam Christi.
Cap. XXVII. Doctrinam fidei quibuslibet suis ecclesiis aequaliter com-
mendabant.

Cap. XXVIII. Doctrina ecclesiarum est ubique eadem; igitur erronea
esse nequit.

[ocr errors]
[ocr errors][subsumed]
[ocr errors]

Cap. XXIX. Error proprius haeresum est, utpote vera doctrina posteriorum. 22
Cap. XXX. Haeretici per defectionem a vera Ecclesia tales facti sunt.
Cap. XXXI. Prius traditum esse, argumentum veritatis; posterius falsi-
tatis est.

Cap. XXXII. Haeretici suas ecclesias et episcopos ab Apostolis dedu-
cere frustra laborant.

Cap. XXXIII. Exponuntur haereses tempore Apostolorum exortae.

Cap. XXXIV. Haereses post Apostolos exortae, eo ipso, quod sint dis
posteriores, justae damnatae sunt.

opponere

Cap. XXXV. Haeretici nullam nobis ejusmodi praescriptionem opponere

[ocr errors][merged small][ocr errors]
[ocr errors]

Cap. XXXVI. Ecclesiae apostolicae, et maxime Romana, ab Apostolis fidem suam habent.

[ocr errors]

Cap. XXXVII. Admittendi non sunt haeretici ad nullam ex sanctis scripturis disputationem,

Cap. XXXVIII. Haeretici ut corrumperent doctrinam, corrumpere quo-
que debuerunt S. Scripturam.

Cap. XXXIX. Recte comparantur illis, qui olim Virgilio centones et
Homero centones consarcinarunt.

[ocr errors]

Cap. XL. Ipse quoque diabolus sacros religionis Christianae ritus in idolorum sacrificiis aemulari studuit.

[ocr errors]
[ocr errors]

Cap. XLI. Apud haereticos omnia Ecclesiae ministeria temere permixta, atque confusa sunt.

[ocr errors]

Cap. XLII. Haereticorum cura potius in religione nostra evertenda quam sua firmanda, consistit.

Cap. XLIII. Haeretici ex commercio suo cum magis ac impiis merito
suspecti sunt.

Cap.XLIV. Pertinacia haereticorum ad extremi Judicii tribunal provocatur.
Cap. XLV. Conclusio.

Sancti Cypriani epistolae duae.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][subsumed][subsumed]
[ocr errors]

36

37

Epistola XXV. Cyprianus Moysi et Maximo presbyteris et ceteris con-. fessoribus dilectissimis fratribus salutem.

Epistola LXI. Cyprianus Eucratio fratri, salutem.

Sancti Cypriani liber de Oratione dominica.

Cap. I. Praecepta evangelica laudantur.

II. Vix alibi indulgentior nobis Dominus quam cum orare docuit.
III. Unica et familiaris oratio.

[blocks in formation]
[ocr errors]

42

[ocr errors][ocr errors][merged small][merged small]
[ocr errors]

V. Loquendum esse prece occulta, sed manifesta fide.

43

[ocr errors]

VI. Orationem humilem Deus exaudit, superbam precem contemnit,
VII. Oratio. dominica.

43

44

[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

XVII. Hoc Deus peculiari modo vult, ut peccatores convertantur.
XVIII. Petitio quinta.

51

51

[ocr errors][merged small]

52

XX. Divitias esse contemnendas.

53

[ocr errors][merged small]

54

XXII. Petitio sexta.

54

XXIII. Conditionem esse veniae a Deo obtinendae, ut eam fratri-
bus nostris concedamus.

[ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors]

XXVI. Neque superbe neque arroganter aliquid assumendum esse.
XXVII. Demum oramus,.
ut Deus nos liberet a malo.

57

57

[ocr errors][ocr errors]

XXVIII. Breve compendium orationis per Prophetas praedicatum.
XXIX. Nec verbis tantum,
sed et factis Dominus orare nos docuit.

58

59

[ocr errors]

XXX. Dominus orabat pro delictis nostris.
XXXI. Inter precandum attentione animi opus est.
XXXII. Precibus eleemosynas jungendas esse.

59

60

61

[ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]
[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]
[ocr errors]
[ocr errors]

III. De conditione pecudum et hominis.

Lucii Caecilii Firmiani Lactantii de Opificio Dei vel Formatione hominis liber ad Demetrianum auditorem suum.

Cap. I. Prooemium et adhortatio ad Demetrianum,

II. De generatione belluarum et hominis.

[ocr errors]

65

67

68

IV. De imbecillitate hominis.

71

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors]

VI. De Epicurei errore, et de membris eorumque usu.
VII. De omnibus corporis partibus.

76

77

[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

X. De exterioribus hominis membris, eorumque usu.
XI. De intestinis in homine, eorumque usu.

82

86

[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

XVII. De anima, deque ea sententia Philosophorum.
XVIII. De anima et animo, eorumque affectionibus.
XIX. De anima, eaque a Deo data.

96

98

99

[ocr errors][merged small]

101

[ocr errors]

Sancti Ambrosii Mediolanensis episcopi de Nabuthe Jezraelita. Liber unus.

Cap. I. Quomodo exemplo Nabbuthe et Achab quotidie a divitibus opprimantur, cum tamen natura omnes aequales produxerit, et sepulchrum aequales accipiat; qua de re Ambrosius fastum ac stultitiam divitum insectatur.

[ocr errors]

Cap. II. Divites quanto magis abundant censu, tanto pauperiores esse affectu. Id Achab et Nabuthe contentione planum fit. Mox proposito Scripturae textu, petitio illa, da mihi quam abjecta sit, perpenditur

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

Cap. III. Non tam propter utilitatem divites aliena concupiscere, quam ut alios homines excludant. Quam inane sit illud desiderium, quod eos brutis ipsis inferiores esse convincit: quam etiam turpe sit paternam possessionem ob luxuriam divendere; postremo quam impatienter divites repulsam ferant.

[ocr errors]

103

104

106

Cap. IV. Cur dicatur Achab panem suum non manducasse? Abstinen-
tiae divitum ac pauperum elegans comparatio. Quanta sit stultitia
haeredibus opes sollicite comparare; deque divitis cujusdam sordibus 107
Cap. V. Multorum pauperum sanguine ac vita constare divitum men-
sas; atque inibi de patre quodam, cujus a divite coacti ad ven-
dendum filium dolor ac aestus animi pulcherrime describuntur:
item immanem esse divitum duritiem, quam sumtu suo et luxu
ipsae quoque augent mulieres

Cap. VI. Quam nulla sit opum efficacia; et cur illae divitiae appellen-
tur! Miseriorem esse divitum quam mancipiorum servitutem; ubi
locus hic Evangelli, quid faciam
destruam horrea mea etc.

[ocr errors]

pie ac facunde expenditur Cap. VII. Eundem locum B. Doctor prosequitur, ostenditque avaros cum de bonis benefacere deberent, malle pecunias in aedificando consumere; ipsoque magis enormitate pretiorum, quam ubertate proventuum delectari; quos tamen docet quo fructus suos secure possint recondere

[ocr errors][ocr errors][merged small]

Cap. VIII. Incogitantem avarum morte urgeri, eumque jure stultum

108

111

113

vocitari memorato Evangelii loco; quanto melius pecuniae distribuantur, quam retineantur; et quam inepte sese ab impertienda eleemosyna divites excusent?

Cap. IX. Quomodo Jezabel quae est avaritia, divitibus possessionem quam contra justitiam desiderant polliceatur

Pag.

115

116

117

Cap. X. Divites, cum aliena rapere non possunt, prae tristitia cibum non capere; et inibi quid jejunium aut preces Deo acceptas reddat; deinde quam contraria Deus praecipiat, et ipsi faciant Cap. XI. Nabuthe a duobus falsis testibus accusatus lapidatur; Achab inde primo tristitiam simulat, mox in ejus invadit possessionem. Quam sententiam in ipsum Deus pronuntiaverit; et praesertim cum meretrices in ejusdem sanguine dicantur sese lavaturae: ubi et de supplicio Jezabel Cap. XII. Avarum egenum ac profugum esse. Quam abjectus fuerit rex Achab coram Elia; et quomodo peccator semper deprehendatur? Ad extremum divites ad legitimum divitiarum usum stimulantur. 119 Cap. XIII. Divites in prosapia insulse gloriari, cum ipsi non raro dedecori sint majoribus: aurum offensionis lignum esse. Quanta insit divitibus adversus pauperes immanitas; et qualis divitem commendatio deceat?

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Cap. XIV. Quod divites ad emendam auro libertatem ac salutem in-
ducat; varias rationes proponit; quae verae divitiae sint, docet;
nec non quibus Deus innotescat, et ubi locus ejus in pace fiat,
aperit.
Cap. XV. Qui divitiis uti non noverint, eos illorum servos esse, ac
dormire somnium suum. Quomodo anima currus dicatur et caro
equus vigore mentis agitandus: ubi quid inter agitatorem, equitem
atque adscensorem sit discriminis, expenditur.

Cap. XVI. Divites, ut quiescant a flagitiis, a Domino confiteantur, im-
pellit. Quomodo ipsis dicatur: orate et reddite; quidve orationem
ac dona Deo commendet? Denique memorata verba etiam pauperi-
bus accomodantur, et quis a Deo recedat, ostenditur.
Cap. XVII. Cur Achab, cui Deus ob poenitentiam ejus promiserat ve-
niam, tamen victus atque occisus fuerit; hujus rei duplex ratio;
unde concluditur, etiam indignis promissa sua Deum servare.

[ocr errors]

Sancti Hieronymi Epistolae selectae.
Epistola IV. ad Florentium.

Laudat Florentium Hierosolymae degentem, quo multorum pauperum
necessitatibus subvenerit; et quia huic epistolae alteram, quae erat
ad Ruffinum, reddendam junxerat, Ruffini etiam admiscet.

Epistola V. ad Florentium.

Respondet Florentio, eumque certiorem facit, se jam solitudinem, quae juxta Syriam Saracenis jungitur, arripuisse. Tum petit ab eo libros quosdam, aliosque illi offert, quibus abundabat.

[ocr errors]

Epistola XII. ad Antonium Monachum.

Antonium Monachum Aemonae reprehendit, quod toties rogatus nunquam rescripserit: rursumque hortatur, ut diligentem se diligat, et scribenti rescribat.

Epistola 109. ad Riparium Presbyterum. Admonitus Riparii Presbyteri literis, quod Vigilantius doceret, martyrum non esse colendos cineres, damnaretque solennes Christianorum ad eorum sepulchra vigilias, hac epistola quasi velitatur ac praecludit ad pugnam, ostendens se paratum ad refellendum hominis errorem, si libros illius ad se mittat. Alterum scriptum Hieronymi adversus Vigilantium pro cultu reliquifsque sanctorum.

118

121

123

[ocr errors]
[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors][merged small]

132

133

134

137

« PreviousContinue »