Ecclesiae catholicae dogmata esse novitia, a primorum saeculorum doctrina christiana remota, imo Christo et Evangelio adversa. Quam ob rem selecta axiomata ex operibus Patrum latinorum quaeque mihi utilia scitu visa sunt et tibi, Lector benevole, usui fore credidi, quam paucissimis potui, composui et in ordinem redegi, et ut juvenis studiosus egregios hymnos Ecclesiae cognoscere possit, plures eorum a sancto Hilario usque ad sanctum Thomam adjeci. Ut huic operi benedictione coelesti Deus faveat, flagitabimus. Vale. Scribebam Monachii ineunte mense Augusto 1853. W. Reithmeier. INDEX. Praefatio Q. Sept. Flor. Tertulliani de praescriptionibus haereticorum. Cap. I. Haereses in Ecclesia fidelibus scandalo esse non oportet. Cap. III. Non ideo vacillandum in fide, quod quidam, alias insignes ab eadem defecerint. Cap. IV. Fallacia haereticorum detegitur. Cap. V. Sanctus Paulus Apostolus schismata; magis igitur haereses Cap. VI. Haereses vel ex ipso suo nomine perniciosae sunt. Cap. VII. Omnes ferme haereses ex philosophia depravata ortum ducunt. Cap. XI. Nihil amplius quaerendum Christiano ultra id, quod ei ad Cap. X. Semper quaerentes nihil invenient. Cap. XI. Nemo quaerit, nisi quod quis aut nunquam habuit, aut cum Pag. I 1997 8 Cap. XII. Si denique quaerenda veritas, certe non apud haereticos. Cap. XVIII. Disputationes ex scripturis contra illos plerumque infructuo- sae sunt. Cap. XIX. Non ex scriptura, sed de scriptura disputandum cum haereticis. summum conversatio. Cap. XXIV. Reprehensio illa est ex circumstantiis temporum, persona- Cap. XXV. Apostoli Evangelium suum non servabant in occulto. Cap. XXVIII. Doctrina ecclesiarum est ubique eadem; igitur erronea Cap. XXIX. Error proprius haeresum est, utpote vera doctrina posteriorum. 22 Cap. XXXII. Haeretici suas ecclesias et episcopos ab Apostolis dedu- Cap. XXXIII. Exponuntur haereses tempore Apostolorum exortae. Cap. XXXIV. Haereses post Apostolos exortae, eo ipso, quod sint dis opponere Cap. XXXV. Haeretici nullam nobis ejusmodi praescriptionem opponere Cap. XXXVI. Ecclesiae apostolicae, et maxime Romana, ab Apostolis fidem suam habent. Cap. XXXVII. Admittendi non sunt haeretici ad nullam ex sanctis scripturis disputationem, Cap. XXXVIII. Haeretici ut corrumperent doctrinam, corrumpere quo- Cap. XXXIX. Recte comparantur illis, qui olim Virgilio centones et Cap. XL. Ipse quoque diabolus sacros religionis Christianae ritus in idolorum sacrificiis aemulari studuit. Cap. XLI. Apud haereticos omnia Ecclesiae ministeria temere permixta, atque confusa sunt. Cap. XLII. Haereticorum cura potius in religione nostra evertenda quam sua firmanda, consistit. Cap. XLIII. Haeretici ex commercio suo cum magis ac impiis merito Cap.XLIV. Pertinacia haereticorum ad extremi Judicii tribunal provocatur. Sancti Cypriani epistolae duae. 36 37 Epistola XXV. Cyprianus Moysi et Maximo presbyteris et ceteris con-. fessoribus dilectissimis fratribus salutem. Epistola LXI. Cyprianus Eucratio fratri, salutem. Sancti Cypriani liber de Oratione dominica. Cap. I. Praecepta evangelica laudantur. II. Vix alibi indulgentior nobis Dominus quam cum orare docuit. 42 V. Loquendum esse prece occulta, sed manifesta fide. 43 VI. Orationem humilem Deus exaudit, superbam precem contemnit, 43 44 XVII. Hoc Deus peculiari modo vult, ut peccatores convertantur. 51 51 52 XX. Divitias esse contemnendas. 53 54 XXII. Petitio sexta. 54 XXIII. Conditionem esse veniae a Deo obtinendae, ut eam fratri- XXVI. Neque superbe neque arroganter aliquid assumendum esse. 57 57 XXVIII. Breve compendium orationis per Prophetas praedicatum. 58 59 XXX. Dominus orabat pro delictis nostris. 59 60 61 III. De conditione pecudum et hominis. Lucii Caecilii Firmiani Lactantii de Opificio Dei vel Formatione hominis liber ad Demetrianum auditorem suum. Cap. I. Prooemium et adhortatio ad Demetrianum, II. De generatione belluarum et hominis. 65 67 68 IV. De imbecillitate hominis. 71 VI. De Epicurei errore, et de membris eorumque usu. 76 77 X. De exterioribus hominis membris, eorumque usu. 82 86 XVII. De anima, deque ea sententia Philosophorum. 96 98 99 101 Sancti Ambrosii Mediolanensis episcopi de Nabuthe Jezraelita. Liber unus. Cap. I. Quomodo exemplo Nabbuthe et Achab quotidie a divitibus opprimantur, cum tamen natura omnes aequales produxerit, et sepulchrum aequales accipiat; qua de re Ambrosius fastum ac stultitiam divitum insectatur. Cap. II. Divites quanto magis abundant censu, tanto pauperiores esse affectu. Id Achab et Nabuthe contentione planum fit. Mox proposito Scripturae textu, petitio illa, da mihi quam abjecta sit, perpenditur Cap. III. Non tam propter utilitatem divites aliena concupiscere, quam ut alios homines excludant. Quam inane sit illud desiderium, quod eos brutis ipsis inferiores esse convincit: quam etiam turpe sit paternam possessionem ob luxuriam divendere; postremo quam impatienter divites repulsam ferant. 103 104 106 Cap. IV. Cur dicatur Achab panem suum non manducasse? Abstinen- Cap. VI. Quam nulla sit opum efficacia; et cur illae divitiae appellen- pie ac facunde expenditur Cap. VII. Eundem locum B. Doctor prosequitur, ostenditque avaros cum de bonis benefacere deberent, malle pecunias in aedificando consumere; ipsoque magis enormitate pretiorum, quam ubertate proventuum delectari; quos tamen docet quo fructus suos secure possint recondere Cap. VIII. Incogitantem avarum morte urgeri, eumque jure stultum 108 111 113 vocitari memorato Evangelii loco; quanto melius pecuniae distribuantur, quam retineantur; et quam inepte sese ab impertienda eleemosyna divites excusent? Cap. IX. Quomodo Jezabel quae est avaritia, divitibus possessionem quam contra justitiam desiderant polliceatur Pag. 115 116 117 Cap. X. Divites, cum aliena rapere non possunt, prae tristitia cibum non capere; et inibi quid jejunium aut preces Deo acceptas reddat; deinde quam contraria Deus praecipiat, et ipsi faciant Cap. XI. Nabuthe a duobus falsis testibus accusatus lapidatur; Achab inde primo tristitiam simulat, mox in ejus invadit possessionem. Quam sententiam in ipsum Deus pronuntiaverit; et praesertim cum meretrices in ejusdem sanguine dicantur sese lavaturae: ubi et de supplicio Jezabel Cap. XII. Avarum egenum ac profugum esse. Quam abjectus fuerit rex Achab coram Elia; et quomodo peccator semper deprehendatur? Ad extremum divites ad legitimum divitiarum usum stimulantur. 119 Cap. XIII. Divites in prosapia insulse gloriari, cum ipsi non raro dedecori sint majoribus: aurum offensionis lignum esse. Quanta insit divitibus adversus pauperes immanitas; et qualis divitem commendatio deceat? Cap. XIV. Quod divites ad emendam auro libertatem ac salutem in- Cap. XVI. Divites, ut quiescant a flagitiis, a Domino confiteantur, im- Sancti Hieronymi Epistolae selectae. Laudat Florentium Hierosolymae degentem, quo multorum pauperum Epistola V. ad Florentium. Respondet Florentio, eumque certiorem facit, se jam solitudinem, quae juxta Syriam Saracenis jungitur, arripuisse. Tum petit ab eo libros quosdam, aliosque illi offert, quibus abundabat. Epistola XII. ad Antonium Monachum. Antonium Monachum Aemonae reprehendit, quod toties rogatus nunquam rescripserit: rursumque hortatur, ut diligentem se diligat, et scribenti rescribat. Epistola 109. ad Riparium Presbyterum. Admonitus Riparii Presbyteri literis, quod Vigilantius doceret, martyrum non esse colendos cineres, damnaretque solennes Christianorum ad eorum sepulchra vigilias, hac epistola quasi velitatur ac praecludit ad pugnam, ostendens se paratum ad refellendum hominis errorem, si libros illius ad se mittat. Alterum scriptum Hieronymi adversus Vigilantium pro cultu reliquifsque sanctorum. 118 121 123 132 133 134 137 |