Heu, nimis longo satiate ludo! Quem juvat clamor, galeæque leves, Acer et Mauri peditis cruentum Sive, mutatâ juvenem figurâ Ales in terris imitaris, almæ Filius Maiæ, patiens vocari Cæsaris ultor. Serus in cœlum redeas, diuque Neve te nostris vitiis iniquum Ocior aura Tollat hic magnos potius triumphos, Hic ames dici Pater atque Princeps; Neu sinas Medos equitare inultos, Te duce, Cæsar. Thou still regardest; now, alas! Glutted with thy too lengthen'd sport! Whom noise delights, and helms of brass, And 'gainst the foe the threatening port Of Maurish infantry. Or whether, having chang'd thy state, Thou here a youth wilt personate, Late unto heaven mayst thou repair, Offended at our crimes. Here splendid triumphs rather lead, Here names of Prince and Father love; Nor longer let th' exulting Mede Across our bounds unpunish'd rove, Our general, Cæsar, thou. CARMEN III. AD NAVEM VIRGILIUM ATHENAS VEHENTEM. SIC te Diva potens Cypri, Sic fratres Helena, lucida sidera, Ventorumque regat Pater, Obstrictis aliis præter Iapyga, Navis, quæ tibi creditum Debes Virgilium finibus Atticis, Reddas incolumem, precor, Et serves animæ dimidium meæ. Illi robur et æs triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci Commisit pelago ratem Primus, nec timuit præcipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec tristes Hyades, nec rabiem Noti, Quo non arbiter Adriæ Major, tollere seu ponere vult freta. ODE III. TO THE SHIP IN WHICH VIRGIL WAS ABOUT TO SAIL TO ATHENS. So may the Goddess great of Cyprus' isle, So Guide thee, oh ship! embounden to restore Around his breast there must have been a mail Nor dreaded he the Afric's headlong burst, Warring for mastery with the northern winds; Nor the sad Hyades, nor Notus' rage, Than whom no mightier power the Adrian finds Its waves at will to ruffle or assuage. Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare turgidum, et Infames scopulos, Acroceraunia? Nequidquam Deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Terras, si tamen impiæ Non tangenda rates transiliunt vada. Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum nefas: Audax Iapeti genus Ignem fraude malâ gentibus intulit. Post ignem ætheriâ domo Subductum, macies et nova febrium Terris incubuit cohors ; Semotique prius tarda necessitas Lethi corripuit gradum. Expertus vacuum Dædalus aëra Pennis non homini datis : Perrupit Acheronta Herculeus labor. |