Perdere ferro. Una de multis face nuptiali more angues pro crinibus habens; 25 30 35 sponsos suos nocte nuptiali patris iussu occidisse feruntur, in vulgus nota; vid. Apollodor. II. 1. 5. v. 25-32. notas, famosas, infames, ut supr. III. 4. 7: notus Orion. et, particula explicativa: nempe, scilicet. inan. lymph. Dol. fund. per. im. elegantissima dolii perforati designatio; dolium enim perforatum semper inane est aquae, quod illa infusa non in eo continetur, sed imo fundo perit, h. e. transfluit. Ad hoc pertusum Danaidum dolium spectat proverbium: εἰς τετρημένον (vel τετρυnuevov Lucian. Dial. Mort. XI. 4.) πίθον ἀντλεῖν. fata, poenas, sequae manent cul etiam, sc. post sub Orco v. 33-44. Una, Hypermnestra. Aeschyl. Prom. 865. periurum patrem, quod fidei et pietatis, quam ut socer generis suis debebat, sanctitatem contaminavit. splendide, cum insigni honestioris animi gloria; Q Nobilis aevum, Surge, quae dixit iuveni marito, Non times, detur: socerum et scelestas Quae, velut nactae vitulos leaenae, Singulos eheu lacerant: ego illis 40 Mollior nec te feriam neque intra Me pater saevis oneret catenis, Quod viro clemens misero peperci; I, pedes quo te rapiunt et aurae, Scalpe querelam. 45 50 v. 52. Scalpe, plerique Codd. Sculpe, quod alii praebent libri, prae tulerunt Fea et Vanderb. R. causa enim, ex qua fidem periuro patri datam, se sponsum occisuram esse, fefeilerat Hypermnestra, fuit honestissima, sponsi nempe innocentis salus. Hinc Pindarus quoque Nem. X. 6. hanc Hypermnestrae fraudem probat. Mitsch. in hanc rem profert, quod de mendacii in bonae rei finem adhibiti honestate praecipit Sophocl. Philoct. 110. Cum suavi loquendi genere autem splendide mendax (ubi adiectum rei repugnat, oxymoron appellant), comparant huic simillimum: gloriose mentiri apud Cicer. p. Mil. 27. et gloriosum scelus apud Senec. Ep. 95. Surge, quae dixit cett. vide, quantam gravitatem toti huic carmini conciliat Hypermnestrae oratio! De qua quidem poetae nostri lectores suos in mediam rem abripiendi arte cf. supr. argum. III. 3. iuveni marito, Lynceo. longus somnus, quo, ut Virgil. Aen. X. 746. canit, in ae Miserarum est neque amori dare ludum neque dulci Mala vino lavere aut exanimari metuentes Patruae verbera linguae. Tibi qualum Cythereae puer ales, tibi telas ferunt. Venus, amantium patrona. - et nostr. mem. sepulc. scalp. querelam, quam eleganter! pro vulgari: et sepulcri mei monumento tristem in memoriam meam insculpe titulum. Cf. Ov. Heroid. XIV. 128. CARMEN XII. v. 1-3. Miserarum est, sc. puellarum conditio. amori ludum dare, amare, amori indulgere; Cic. pro Cael. 12: datur concessu omnium huic aliquis ludus aetati. mala vino lavere (antique pro lavare, ut supr. III. 4. 61.), curas vino diluere; Siccis omnia nam (ut Hor. supr. I. 18. 3-4 loquitur) dura deus proposuit neque Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines. aut. exanim. metu. Patr. verb. ling., h. e. aut, si amori et vitae hilaritati indulgent, dum patrui obiurgationes iis metuendae sunt, angi et sollicitari. Patruae verb. ling. convicia et opprobria patrui. Similiter Cicer. ad Div. XV. 16: convicio verberare dixit. Patruorum autem, ut hominum querulorum et fratrum liberos inprimis assiduis obiurgationibus increpantium et castigantium, passim fit mentio; cf. Torrent. ad h. 1. et quos laudat Ernestius in Clav. Cic. s. v. patruus; hinc proverbiali locutione severus morum censor et castigator patruus dictus est; infr. Sat. II. 3. 88: Ne sis patruus mihi. Neobules, cui patrui minae et obiurgationes, quod formosum quendam iuvenem amabat, extimescendae › erant, miseram sortem dolet. Sententiarum nexus huius brevioris carminis, super cuius consilio mira commenti sunt interpretes, hic est: iniserae profecto sunt puellae, quibus neque amare neque vino curas abigere licet aut, si hoc vel illud tentant, metuenda statim est patrui severitas. Eiusmodi puella misera tu quoque es, Neobule, dum Hebrum, tam pulchritudine quam iuvenilibus artibus insignem, perdite amas. [Imitatus videtur Horatius Alcaei carmen, cuius initium servavit Hephaestio p. 67. Gaisf.: Εμὲ δειλὰν, ἐμὲ πασᾶν κακοτάτων πεδέχοισαν. Neque tamen propter hunc ipsum Alcaei versum crediderim, nostrum quoque carmen Neobules esse povóloyov, ut praeter v. 3-10. Tibi qual. Cyther. cett. vide, quam egregie poeta vulgarem sententiam : tu amas Hebrum" exornat, dum Neobulen, quae Hebro conspecto opus statim, quod alios statuit Orellius. Metri- Operosaeque Minervae studium aufert, Neobule, Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis, Catus idem per apertum fugientes agitato 5 10 V. 7. Hunc versum post nonum posuit Aldus, Codicem Vindobon.. ut ait, secutus. Sic ediderunt Lamb. et alii. Sed omnes, qui nunc exstant, Codd. hunc ordinem non agnoscunt. v. 11. arto, quod multi Codd. praebent, Lamb., Bentl., Fea, Iahn, Mein. coll. recte praetulerunt alteri lectioni alto. Odyss. XIX. 439: év hópμy пvnivý natέKEITO μέγας σᾶς. Vide Obbar. in Iahnii Annal. Philol. et Paed. VIII. 4. p. 374. R. tractat, intermittere et oculis animoque in eo solo morari fingitur, viva imagine ut perdite amantem nobis repraesentat! Comparant dulcissimos in hanc rem versus Sapphus. (Fr. 32.): Tivneĩa μãtɛo, οὔτοι δύναμαι κρέκην τὸν ἰστὸν, Πόθῳ δαμεῖσα παιδὸς βραδινὰν δι 'Aqooditav, et Incerti Epigr. LIX. 3. 4. Anth. Graec. T. IV. p. 129. qualum, calathum sive canistrum vimineum, in quo mulieres pensa sua reponere solent. ales pro alatus; ut infr. IV. 11. 26: Pegasus ales. Minervae studium, artes muliebres, quibus praeest earum inventrix et magistra, Minerva, unde illa operosa, h. e. gnava, industria, Graecis 'Egyάvn dicitur. - nitor Hebri, pulcher Hebrus, ut supr. I. 19. 5: Glycerae nitor. Liparaei, e Lipara, Aeoliarum insula una, oriundi. unctos, sc. supr. oleo, quo quidem in natationis quoque exercitatione inungi solebant iuvenes; hinc infr. Sat. II. 1.7: ter uncti Transnanto Tiberim, so- Caemno quibus est opus alto. terum de gymnicis iuvenum Romanorum exercitationibus cf. I. 8. 5 sqq. et ibi not. Bellerophonte, Pegasi domitore. catus, doctus, sciens; ut supr. I. 10. 3. agitato, a canibus puta, grege; similiter Virg. Aen. I. 185. congregatorum cervorum agmen armenta vocat; nos: Rudel. arto lat. fruticeto, Ov. Metam. XV. 488: densis latet abdita silvis. ibid. I. 122: densi frutices. excipere, ut Graecorum éxdézɛodα, de venatoribus, qui in insidiis collocati feras inopinatas opprimunt; vid. Burm. ad Phaedr. Fab. I. 11. 6. et ad Val. Flac. VI. 422. CARMEN XII. AD FONTEM BANDUSIAE. O fons Bandusiae, splendidior vitro, Cui frons turgida cornibus Primis et Venerem et proelia destinat. v. 1. Codd. nonnulli Blandusiae (et sic Lamb.). R. v. 1-8. Bandusia, „Acron ad h. 1. observat, Bandusiam fuisse agri Sabinensis regionem, in qua Horatii ager Sabinus fuerit. Inde vulgo statuunt, fontem Bandusinum aqua sua Digentiam rivum effecisse, quem Hor. Ep. I. 16. 12. et 18. 104. in vicinia villae suae fluere commemoravit. Sed praeter quod Hor. ipse VV. fons rivo dare nomen idoneus indicavit, et fonti et rivo Digentiae nomen fuisse; dudum etiam Capmartin de Chaupy docuit, fontem Bandusinum in Apulia, sexto circiter milliario Venusia, situm fuisse." Iahn. splendidior vitro, limpidissimus. Ovid. Heroid. XV. 157: Est nitidus vitreoque magis perlu cidus amni; ubi plura in hanc rem 5 vitro perlucidior; unde vitreus (Graecis válvos, valósis), pro: splendidus, perlucidus; cf. supr. I. 17. 20. et infr. IV. 2. 3: vitreo daturus Nomina ponto. dulci digne mero, digne, cui dulce vinum libetur; non sine floribus, flores aeque ac vinum libatum, ut rem sacram, fontis aquae inspersos esse puta. Varro de L. L. VI. 22: Fontanalia a fonte, quod is dies feriae eius; ab eo tum et in fontes coronas iaciunt et puteos coronant. Haud ipsi quidem fontis aquae, sed Nymphae, quae domum suam in hoc fonte habere putabatur, hos divinos honores factos esse, vix monere attinet; hinc supr. I. 7. 12. fons Albunea domus Albuneae, sc. Nymphae, vocatur. Nymphae igitur fontis Bandusii iam munera spondet, quae alias diis agrestibus offerri solebant; de vino Mitsch, laudat Leonid. Tar. Carm. XXXV. Anth. Gr. T. I. p. 163. et de floribus eundem Carm. XXX. 1. 1. 161. P. Cui frons turgida corn. pr. et Ven. et proel. dest., suavissima haedi annui vel anniculi circumscriptio; id aetatis enim haedus, cum prima cornua in eius |