grey-headed," the Doctor says of his uncle: "He frequently told me, even when memory had resigned its tenaciousness to his 80th year, that this excellent father often took him up in his arms when a child, and said to him, with uncommon emotion, in Irish, My child, be always prepared for poverty, and then you will never become guilty to avoid it.' He mentioned to me also, that, after the total defeat of the Irish armies, his father was obliged to plough his own fields, and that he would often say to his sons, Boys, you must not be impudent to the poor: I am the son of a gentleman, but ye are the children of a ploughman.'' Of this gentleman, "Denis O'Conor of Belanagare, and his sisters, Anne and Mary," descended from Turlough More, the father of Roderic, the last Milesian Monarch of Ireland, Dr. O'Conor adds, that after the troubles of the Revolution, "three divisions of their hereditary property were granted to them, and a fourth was adjudged forfeited, by their father's rebellion!" That is, his adherence to the cause of King James II. NOTE 286, Page 159. The incommodities of old age render the Author unable to pursue that remnant of a woeful history, requiring ink mixed with the writer's tears. The Jacobite Abbé Mac Geoghegan, in the "Discours Préliminaire" to the first volume of his "Histoire de l'Irlande", dedicated "Aux Troupes Irlandoises au Service de la France" in 1758, and published at Paris, speaks, in a similarly mournful tone, of the nature and object of his work, on the affairs of a country, reduced to such a condition as he considered Ireland to have been, by the breach of the Treaty of Limerick, and the system of government that followed it : "L'intérêt que je prens à ce qui regarde cette nation," says the Abbé, "m'a fait souvent gémir sur le surcroît d'infortune que lui cause l'ignorance de son Histoire dans le monde, & m'a depuis long-tems inspiré le dessein de faire un effort pour y remédier. Je ne prétens écrire qu'un abrégé de l'histoire d'Irlande: trop heureux si je puis applanir les voies, ou donner de l'émulation à ceux qui auront plus de loisir & de capacité que moi! Mon dessein n'est uniquement que d'en donner une légere teinture à l'étranger, & de conserver dans sa mémoire le triste souvenir d'une nation expirante. C'est pour lui que j'écris, afin d'effacer de son esprit les mauvaises impressions qu'il en a pu prendre; c'est lui que j'ambitionne de satisfaire, en reconnaissance de la protection qu'il accorde à la portion expatriée de cette nation, contre laquelle la tyrannie a prononcé cet affreux arrêt, 'Veteres migrate coloni,' & à laquelle le souvenir de Sion arrache souvent des soupirs: 'FLEVIMUS CUM RECORDAREMUR SION.'" APPENDIX. ▾ Memoirs, ut sup., pp. 136, 150-152.—The Circuit of Ireland by Muircheartach Mac Neill, Prince of Aileach, &c., Genealogy of O'Conor APPENDIX. No. I. THREE BULLS OF POPE ALEXANDER III., RELATING TO THE ANGLO-NORMAN INVASION OF IRELAND*. A I. LEXANDER Episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus Christiano Lesmorensi Episcopo, Apostolicæ sedis legato, & Gel Ardmachensi, Donato Cassiliensi, Laur Duflinensi, & Catholic Trianensi Archiepiscopis, & eorum suffraganeis, Salutem & "Apostolica Bened. Quantis vitiorum enormitatibus gens Hibernica sit infecta, & quomodo Dei timore, & Christianæ fidei religione postposita, ea sequatur, quæ pericula pariunt animarum, ex vestrarum serie literarum nobis innotuis, & aliorum etiam vendica relatione nichilominus ad notitiam Apostolicæ sedis plerumque pervenit. Inde est, quod utique nos, ex vestris literis intelligentes, quod, per potentiam Karissimi in Christo filii nostri, H. illustris Anglorum Regis, qui, divina inspiratione compunctus, coadunitis viribus suis gentem illam barbaram, incultam, & divinæ legis ignaram, suo Dominio subjugavit, ea, quæ in terra vestra tam illicite committuntur, cooperante Domino, incipiunt tam desistere, gaudio gavisi sumus, & ei, qui jam dicto Regi tantam victoriam contulit & triumphum, immensas gratiarum actiones exsolvimus, prece supplici postulantes, ut per vigilantiam & sollicitudinem From Hearne's edition of the Liber Niger Scaccarii, vol. i. pp. 42-48: Oxford, 1728. And referred to in Note 64, p. 254, of the present volume. Sic. 5 Sic. F. Tuanensi vel Tuamensi. 8 F. veridica. & sollicitudinem ipsius Regis, vestro cooperante studio, gens illa indisciplinata & indomita cultum divinæ legis, & religionem Christianæ fidei, per omnia & in omnibus imitetur, & vos, ac ceteri Ecclesiastici viri, honore & tranquillitate debita gaudeatis. 5 Quoniam igitur decet vos, ad ea persequenda, quæ tam pio sunt 1inchoato principio, solicitam adhibere diligentiam & favorem, fraternitati vestræ per Apostolica scripta mandamus atque præcipimus, quatinus memorato Regi, sicut viro magnifico, & devotissimo Ecclesiæ filio, ad 2 manutendam & conservandam terram illam, & ad extirpandam 3m tantæ abominationis spurcitiam, quantum, salvo viro ordine & officio, poteritis, diligenter & viriliter assistatis. Et si quis Regum, Principum, vel aliorum hominum ipsius terræ, contra juramenti debitum, & fidelitatem, prædicto Regi exhibitam, ausu temerario venire temptavit, si, ad commonitionem vestram, sceleriter, sicut debet, non 'rescipuerit, cum, auctoritate Apostolica freti, omni occasione & excusatione proposita, censura Ecclesiastica percellatis, ita mandatum nostrum diligenter & efficaciter executuri, ut, sicut præfatus Rex, tanquam Catholicus & 1 Christianisimus, nos, tam in decimis, quam in aliis Ecclesiasticis justiciis, vobis restituendis, & in omnibus, quæ ad Ecclesiasticam pertinent libertatem, pie ac benigne dicitur exaudisse, ita vos, si ea, quæ ad regiam respiciunt dignitatem, conservetis firmiter, &, quantum in vobis est, faciatis ab aliis conservari. 6 Dat'. Tusculani. xii. Kal. Octobris. II. ALEXANDER Episcopus, servus servorum Dei, Karissimo in Christo filio H. illustri Anglorum Regi, Salutem & Apostolicam Benediccionem. Celebri fama & veridica relatione plurimum, non sine multa mentis alacritate, cõpinus, quomodo, sicut pius Rex & magnificus Princeps, de Gente illa Hybernica, quæ, divino timore postposito, tanquam effrenis passim per abrupta deviat viciorum, & Christianæ fidei 3 religione abjecit & virtutis, & se interimit mutua cæde, & de regno illo, quod Romani princeps orbis triumphatores suis temporibus in accessum (sicut accepimus) reliquerunt, faciente Domino, cujus intuitu, sicut in dubitanter credimus, adversus ipsam gentem, incultam & indisciplinatam, potentiam tuæ serenitatis extenderas, mirabiliter ac magnifice triumphasti. Nam, ut alias enormitates & vicia, quibus eadem gens, omissa religione Christianæ fidei satis irreverenter deservit, præsentialiter omittamus, sicut venerabiles 1 fratri nostri Christianus Lesmoriensis Episcopus, (Apostolicæ sedis legatus) Archiepiscopi & Episcopi terræ, suis nobis literis intimarunt, & dilectus filius noster R. Landavensis Archidiaconus, vir prudens & discretus, & Regiæ magnitudini vinculo præcipue devotionis astrictus, qui hoc oculata fide perspexit viva vobis voce, tam solicite quam prudenter, exposuit, prædicta gens sic forte plenius ad notitiam Regiæ serenitatis pervenit, novercas suas publice introducunt, & ex eis non erubescunt filios procreare, frater uxore fratris eo vivente abjicitur, unus duabus se sororibus concubinis miscet, & plerique, illorum matre relicta, filias introducunt. 3 Et omnes passim in Quadragesima vescuntur carnibus, nec solvunt decimas, nec sacras Dei Ecclesias & personas Ecclesiasticas, prout debent, aliquatenus reverentur. Unde quod, 2 sic, eisdem Archiepiscopis & Episcopis significantibus, & præfato Archidiacono plenius & expressius nobis referente, comperimus, coadunato 3 magnificio tuo navali & terestri exercitu, ad subjugandam tuo Dominio gentem illam, & ad extirpandam tantæ abhominationis spurcitiam, divina inspirante clementia, tuum animum erexisti, gratum, sic ut debemus, 'gereimus omnimodis & acceptum, & exinde ei, à quo omne bonum procedit, & qui pios fidelium suorum actus & voluntates in suo bene placito salutis disponit, devotas gratiarum referimus actiones, omnipotentem Dominum votivis precibus exorantes. 1 Ut sic, per potentiam tuæ magnitudinis, ea, quæ tam illicite in scripta terra 1 fuint, incipiunt jam desistere, & pro vitiis virtutum germina pululare, ita eciam, cooperante Domino, per te prædicta Gens, ad tuæ sempiternæ gloriæ coronam in marcessibilem, & suæ salutis perfectum, abjecta spurcitia peccatorum, omnimodo Christianæ religionis suscipiat disciplinam. Rogamus itaque Regiam excellentiam, monemus & exhortamur in Domino, atque in remissionem tibi peccatorum inuingimus, quatinus in eo, quod laudabiliter incipisti, tuum propensius animum robores & confortes, & gentem illam ad cultum Christianæ fidei per potentiam tuam revoces & conserves, ut, sicut, pro tuorum venia peccatorum, adversus eam tantum laborem (ut credimus) assumpsisti, ita eciam de suæ salutis perfectu coronam merearis suscipere sempiternam. Et quia, sicut tuæ magnitudinis excellentia, Romana Ecclesia aliud jus habeat in Insula quam in terra magna & continua, nos eam de tuæ devotionis fervore spem fiduciamque tenentes, quod jura ipsius Ecclesiæ non solum conservare velis, sed etiam ampliare, &, ubi nullum jus habeat, id debes sibi conferre, magnificentiam tuam rogamus & solicite commonemus, ut in præscripta terra jura beati Petri nobis studeas sollicite conservare, & si eciam ibi non habet, tua magnitudo eidem Ecclesiæ eadem 3 viro constituat & assignet, ita quod exinde Regiæ celsitudini gratias debeamus exsolvere copiosas, & tu primitias tuæ gloriæ & triumphi Deo videaris offerre. 3 1 III. ALEXANDER Episcopus, servus servorum Dei, dilectis filiis, nobilibus viris, Regibus & Principibus Hyberniæ, Salutem & Apostolica Bened. Ubi communi fama, & certa relatione, plurimum nobis immotuit, quod vos Karissimum in Christo filium nostrum H. Regem Anglorum illustrem, in 3 nostrum Regem & Dominum suscepistis, & ei fidelitatem jurastis, tanto ampliorem lætitiam in corde concepimus, quanto, per ejusdem Regis potentiam, in terra vestra, cooperante Domino, major pax erit atque tranquillitas, & gens Hybernica (quæ, per enormitatem & spurcitiam vitiorum, adeo videbatur longius recessisse) divino cultui propensuis informabitur, & melius Christianæ fidei suscipiat disciplinam. Unsuper, eo quod tam potenti & magnifico Regi & tam devote Ecclesiæ filio vos voluntate libera subdidistis, providentiam vestram digna laudis commendatione prosequimur, cum exinde vobis, Ecclesiæ, & toti populo illius terræ utilitas speretur non immodica perventura. 5 Monemus itaque nobilitatem vestram attencius & mandamus, quatinus fidelitatem, quam tanto Regi sub 1juramento religione fecistis, ei cum debita subjectione firmam & inconcussam servare curetis. Et ita vos sibi in humilitate & mansuetudine exibeatis obnoxios & devotos, quod ejus semper gratiam possitis uberiore percipere, & nos inde prudentiam vestram digne debeamus commendare. Dat. Tusculani. xii. Cal. Octob 1 F. Apostolicam Benedictionem. 2 L. innotuit. 3 F. vestrum. 4 Sic. L. propensius. 5 L. insuper. 6 F. devoto. 1 An, juramenti ? 2 F. uberiorem. No. II. |