ODE X. AD LICINIUM. RECTIUS Vives, Licini, neque altum Semper urgendo, neque, dum procellas Cautus horrescis, nimium premendo Littus iniquum. Auream quisquis mediocritatem Diligit, tutus caret obsoleti Sordibus tecti; caret invidendâ Sobrius aulâ, Sæpius ventis agitatur ingens Pinus; et celsæ graviore casu Decidunt turres, feriuntque summos Fulmina montes. Sperat infestis, metuit secundis, Alteram sortem bene præparatum Pectus. Informes hyemes reducit Jupiter: idem Summovet: non, si malè nunc, et olim Sic erit. Quondam citharâ tacentem Suscitat Musam, neque semper arcum Tendit Apollo. ODE X. TO LICINIUS. SAFELY, Licinius, thus you'll steer ;- The treacherous shore. He who enjoys a middle state Is free from poverty's hard fate, Free from those envious crowds who hate The rich man's store. Tall pines feel most the winds' rude power,Heaviest the crash of loftiest tower, When lightnings flash, their fiery shower Strikes mountain-top. A mind well train'd by thought and years, In trouble, hopes; when prosperous, fears; Jove, who the clouds of winter steers, Ne'er lets them stop. If dire misfortunes press you now, Nor wakes the muse: D Rebus angustis animosus atque Fortis appare: sapienter idem Contrahes vento nimium secundo Turgida vela. In troublous times be firm and brave: But when your bark scuds o'er the wave, If wisely then you would behave, Great caution use. ODE XVI. AD GROSPHUM. Animi tranquillitatem nonnisi cupiditates coercendo parari. OTIUM Divos rogat in patenti Prensus Ægæo, simul atra nubes Condidit Lunam, neque certa fulgent Sidera nautis : Otium bello furiosa Thrace, Otium Medi pharetrâ decori, Grosphe, non gemmis, neque purpurâ ve nale, nec auro. Non enim gazæ, neque consularis Mentis, et curas laqueata circum Tecta volantes. Vivitur parvo bene, cui paternum Sordidus aufert. Quid brevi fortes jaculamur ævo Multa? Quid terras alio calentes Sole mutamus? Patriæ quis exul Se quoque fugit? |