XIV. Robertus, Galliae rex. Veni sancte Spiritus Et emitte coelitus Lucis tuae radium. Veni pater pauperum, Veni dator munerum, Veni lumen cordium. Consolator optime, O lux beatissima Reple cordis intima Tuorum fidelium! Sine tuo numine Nihil est in homine, Nihil est innoxium. Lava, quod est sordidum, Riga, quod est aridum, XIV. Robert, König von Frankreich. Komm, o heil'ger Geist, und send' Deines Lichtes Gnadenspend' Von dem Himmel uns herab. Freund der Armen allzumal, Komm! des Herzens Licht und Stab. Tröster in der höchsten Noth, Unfrer Seelen gastlich Brod, du seegenvoller Schein Füll' des innern Herzens Schrein. Denn nur Deiner Gottheit Kraft Wasche, was im Staube kriecht, Tränke, was im Sand versieg't, Und was schmerzet, nimm hinweg; Flecte, quod est rigidum, Fove, quod est frigidum, Rege, quod est devium! Da tuis fidelibus Da virtutis meritum, Da salutis exitum, Da perenne gaudium! XV. Fulbertus Carnotensis, Chorus novae Hierusalem Novam meli dulcedinem Promat, colens cum sobriis Qio Christus, invictus leo, Quam devorarat, improbus Iesum sequuntur agmina. |