Brachia et vultum teretesque suras Integer laudo fuge suspicari, Cujus octavum trepidavit ætas

Claudere lustrum.

ODE V.

NONDUM Subacta ferre jugum valet Cervice, nondum munia comparis Æquare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuæ
Campos juvencæ, nunc fluviis gravem
Solantis æstum, nunc in udo
Ludere cum vitulis salicto

Prægestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvæ; jam tibi lividos
Distinguet Auctumnus racemos
Purpureo varius colore.

Jam te sequetur (currit enim ferox
Ætas; et illi, quos tibi demserit,
Apponet annos) jam proterva

Fronte petet Lalage maritum;

Dilecta quantum non Pholoë fugax, Non Chloris: albo sic humero nitens. Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Gnidiusve Gyges;

Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites
Discrimen obscurum, solutis
Crinibus, ambiguoque vultu.

ODE VI.

AD SEPTIMIUM.

SEPTIMI, Gades aditure mecum, et

Cantabrum indoctum juga ferre nostra, Barbaras Syrtes, ubi Maura semper Estuat unda;

Tibur Argeo positum colono

Sit meæ sedes utinam senectæ ;

Sit modus lasso maris et viarum

Militiæque :

Unde si Parcæ prohibent iniquæ,
Dulce pellitis ovibus Galesi
Flumen et regnata petam Laconi

Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi præter omnes
Angulus ridet, ubi non Hymetto
Mella decedunt, viridique certat
Bacca Venafro :

Ver ubi longum tepidasque præbet
Juppiter brumas, et amicus Aulon
Fertili Baccho minimum Falernis
Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatæ
Postulant arces ; ibi tu calentem
Debita sparges lacrima favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIUM VARUM.

O SÆPE mecum tempus in ultimum
Deducte, Bruto militiæ duce,
Quis te redonavit Quiritem
Dîs patriis, Italoque cœlo,

Pompei, meorum prime sodalium ? Cum quo morantem sæpe diem mero

Fregi, coronatus nitentes

Malobathro Syrio capillos.

Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relicta non bene parmula;
Cum fracta virtus, et minaces

Turpe solum tetigere mento.

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre;

Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit æstuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longaque fessum militia latus

Depone sub lauru mea; nec

Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso levia Massico

Ciboria exple; funde capacibus

Unguenta de conchis. Quis udo

Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum Dicet bibendi? non ego sanius

Bacchabor Edonis: recepto

Dulce mihi furere est amico.

ODE VIII.

IN BARINEN.

ULLA si juris tibi pejerati

Pœna, Barine, nocuisset unquam;

Dente si nigro fieres, vel uno
Turpior ungui,

Crederem: sed tu, simul obligasti Perfidum votis caput, enitescis Pulchrior multo, juvenumque prodis Publica cura.

Expedit matris cineres opertos

Fallere, et toto taciturna noctis

Signa cum cœlo, gelidaque divos

Morte carentes.

Ridet hoc, inquam, Venus ipsa, rident
Simplices Nymphæ, ferus et Cupido
Semper ardentes acuens sagittas
Cote cruenta.

Adde quod pubes tibi crescit omnis;
Servitus crescit nova; nec priores

Impiæ tectum dominæ relinquunt,
Sæpe minati.