Si quæret PATER URBIUM

Subscribi statuis, indomitam audeat

Refrenare licentiam,

Clarus postgenitis: quatenus (heu nefas!) Virtutem incolumem odimus,

Sublatam ex oculis quærimus invidi.

Quid tristes querimoniæ,

Si non supplicio culpa reciditur?

Quid leges, sine moribus

Vanæ, proficiunt, si neque fervidis Pars inclusa caloribus

Mundi, nec Boreæ finitimum latus, Duratæque solo nives

Mercatorem abigunt? horrida callidi Vincunt æquora navitæ ?

MAGNUM pauperies opprobrium jubet

Quidvis et facere et pati,

Virtutisque viam deserit arduæ.

Vel nos in Capitolium,

Quo clamor vocat et turba faventium, Vel nos in mare proximum

Gemmas, et lapides, aurum et inutile, Summi materiem mali,

Mittamus, scelerum si bene pœnitet.

Eradenda cupidinis

Pravi sunt elementa; et teneræ nimis

Mentes asperioribus

Formandæ studiis. Nescit equo rudis

Hærere ingenuus puer,

Venarique timet; ludere doctior

Seu Græco jubeas trocho,

Seu malis vetita legibus alea : Cum perjura patris fides

Consortem socium fallat et hospitem, Indignoque pecuniam

Hæredi properet. Scilicet improbæ Crescunt divitiæ; tamen

Curtæ nescio quid semper abest rei.

ODE XXV.

AD BACCHUM.

Quo me, Bacche, rapis tui

Plenum ! quæ nemora aut quos agor in specus,

Velox mente nova! quibus

Antris egregii Cæsaris audiar

Æternum meditans decus

Stellis inserere et concilio Jovis !

Dicam insigne, recens, adhuc

Indictum ore alio. Non secus in jugis

Exsomnis stupet Euias,

Hebrum prospiciens, et nive candidam

Thracen, ac pede barbaro

Lustratam Rhodopen. Ut mihi devio

Ripas et vacuum nemus

Mirari libet ! O Naïadum potens,

Baccharumque valentium

Proceras manibus vertere fraxinos,

Nil parvum aut humili modo,

Nil mortale loquar. Dulce periculum est, (O Lenæe!) sequi deum Cingentem viridi tempora pampino.

ODE XXVI.

AD VENEREM.

VIXI puellis nuper idoneus,

Et militavi non sine gloria;

Nunc arma defunctumque bello
Barbiton hic paries habebit,

Lævum marinæ qui Veneris latus
Custodit. Hic, hic ponite lucida

Funalia et vectes et arcus
Oppositis foribus minaces.

O quæ beatam, Diva, tenes Cyprum et
Memphin carentem Sithonia nive,

Regina, sublimi flagello

Tange Chloën semel arrogantem.

ODE XXVII.

AD GALATEAM.

IMPIOS parræ recinentis omen
Ducat, et prægnans canis, aut ab agro
Rava decurrens lupa Lanuvino,
Fotaque vulpes;

Rumpat et serpens iter institutum,
Si per obliquum similis sagittæ
Terruit mannos: ego quid timebo
Providus auspex ?

Antequam stantes repetat paludes
Imbrium divina avis imminentum,
Oscinem corvum prece suscitabo
Solis ab ortu.

Sis licet felix ubicunque mavis,
Et memor nostri, Galatea, vivas :
Teque nec lævus vetat ire picus,
Nec vaga cornix.

Sed vides quanto trepidet tumultu
Pronus Orion: ego, quid sit ater
Adriæ, novi, sinus, et quid albus
Peccet lapyx.

Hostium uxores puerique cæcos

Sentiant motus orientis Austri, et Æquoris nigri fremitum, et trementes Verbere ripas.

Sic et Europe niveum doloso
Credidit tauro latus, et scatentem
Beluis pontum mediasque fraudes
Palluit audax.

Nuper in pratis studiosa florum, et
Debitæ Nymphis opifex coronæ,
Nocte sublustri nihil astra præter
Vidit et undas:

Quæ simul centum tetigit potentem
Oppidis Creten, Pater, o relictum
Filiæ nomen, pietasque, dixit,
Victa furore!

Unde? quo veni? levis una mors est Virginum culpæ. Vigilansne ploro Turpe commissum? an vitiis carentem Ludit imago

Vana, quæ porta fugiens eburna
Somnium ducit? meliusne fluctus

Ire per longos fuit, an recentes
Carpere flores?