Spe modo vivitur, et Syon angitur a Babylone;
Nunc tribulatio; tunc recreatio, sceptra, coronae;
Tunc nova gloria pectora sobria clarificabit,
Solvet enigmata, veraque sabbata continuabit.
Liber et hostibus, et dominantibus ibit Hebraeus;
Liber habebitur et celebrabitur hinc iubilaeus.
Patria luminis, inscia turbinis, inscia litis,
Cive replebitur, amplificabitur Israelitis :
Patria splendida, terraque florida, libera spinis,
Danda fidelibus est ibi civibus, hic peregrinis.
Tunc erit omnibus inspicientibus ora tonantis
Summa potentia, plena scientia, pax pia sanctis ;
Pax sine crimine, pax sine turbine, pax sine rixa,
Meta laboribus, atque tumultibus anchora fixa.
Pars mea Rex meus, in proprio Deus ipse decore
Visus amabitur, atque videbitur Auctor in ore.
Tunc Iacob Israel, et Lia tunc Rachel efficietur,
Tunc Syon atria pulcraque patria perficietur.

O bona patria, lumina sobria te speculantur,
Ad tua nomina sobria lumina collacrimantur:
Est tua mentio pectoris unctio, cura doloris,
Concipientibus aethera mentibus ignis amoris.
Tu locus unicus, illeque coelicus es paridisus,
Non ibi lacrima, sed placidissima gaudia, risus.
Est ibi consita laurus, et insita cedrus hysopo;
Sunt radiantia iaspide moenia, clara pyropo:
Hinc tibi sardius, inde topazius, hinc amethystus;
Est tua fabrica concio coelica, gemmaque Christus.
Tu sine littore, tu sine tempore, fons, modo rivus,
Dulce bonis sapis, estque tibi lapis undique vivus.
Est tibi laurea, dos datur aurea, Sponsa decora,
Primaque Principis oscula suscipis, inspicis ora :

10

15

20

25

30

35

40

45

Candida lilia, viva monilia sunt tibi, Sponsa, Agnus adest tibi, Sponsus adest tibi, lux speciosa. Tota negotia, cantica dulcia dulce tonare, Tam mala debita, quam bona praebita coniubilare. Urbs Syon aurea, patria lactea, cive decora, Omne cor obruis, omnibus obstruis et cor et ora. Nescio, nescio, quae iubilatio, lux tibi qualis, Quam socialia gaudia, gloria quam specialis: Laude studens ea tollere, mens mea victa fatiscit : 50 O bona gloria, vincor; in omnia laus tua vicit. Sunt Syon atria coniubilantia, martyre plena, Cive micantia, Principe stantia, luce serena: Est ibi pascua mitibus afflua praestita sanctis, Regis ibi thronus, agminis et sonus est epulantis. 55 Gens duce splendida, concio candida vestibus albis Sunt sine fletibus in Syon aedibus, aedibus almis; Sunt sine crimine, sunt sine turbine, sunt sine lite In Syon aedibus editioribus Israelitae.

Urbs Syon inclyta, gloria debita glorificandis, 60 Tu bona visibus interioribus intima pandis: Intima lumina, mentis acumina te speculantur, Pectora flammea spe modo, postea sorte lucrantur. Urbs Syon unica, mansio mystica, condita coelo, Nunc tibi gaudeo, nunc mihi lugeo, tristor, anhelo : 65 Te quia corpore non queo, pectore saepe penetro, Sed caro terrea, terraque carnea, mox cado retro. Nemo retexere, nemoque promere sustinet ore, Quo tua moenia, quo capitalia plena decore; Opprimit omne cor ille tuus decor, O Syon, O pax, 70 Urbs sine tempore, nulla potest fore laus tibi mendax; O sine luxibus, O sine luctibus, O sine lite Splendida curia, florida patria, patria vitae !

Urbs Syon inclyta, turris et edita littore tuto, Te peto, te colo, te flagro, te volo, canto, saluto; Nec meritis peto, namn meritis meto morte perire, Nec reticens tego, quod meritis ego filius irae: Vita quidem mea, vita nimis rea, mortua vita,

75

Quippe reatibus exitialibus obruta, trita.

Spe tamen ambulo, praemia postulo speque fideque,

Illa perennia postulo praemia nocte dieque.

80

Me Pater optimus atque piissimus ille creavit;
In lue pertulit, ex lue sustulit, a lue lavit.
Gratia coelica sustinet unica totius orbis
Parcere sordibus, interioribus unctio morbis;
Diluit omnia coelica gratia, fons David undans
Omnia diluit, omnibus affluit, omnia mundans;
O pia gratia, celsa palatia cernere praesta,

Ut videam bona, festaque consona, coelica festa.
O mea, spes mea, tu Syon aurea, clarior auro,

85

Agmine splendida, stans duce, florida perpete lauro, 90
O bona patria, num tua gaudia teque videbo?

O bona patria, num tua praemia plena tenebo?
Dic mihi, flagito, verbaque reddito, dicque, Videbis :
Spem solidam gero; remne tenens ero? dic, Reti-
nebis.

O sacer, O pius, O ter et amplius ille beatus,
Cui sua pars Deus: O miser, O reus, hac viduatus.

95

XXV.

PETRUS VENERABILIS.

5

10

15

I. IN RESURRECTIONE DOMINI.

Mortis portis fractis, fortis
Fortior vim sustulit;

Et per crucem regem trucem
Infernorum perculit.

Lumen clarum tenebrarum

Sedibus resplenduit;

Dum salvare, recreare,
Quod creavit, voluit.

Hinc Creator, ne peccator
Moreretur, moritur;

Cuius morte nova sorte

Vita nobis oritur.

Inde Satan victus gemit,

Unde victor nos redemit;
Illud illi fit letale,
Quod est homini vitale,
Qui, dum captat, capitur,
Et, dum mactat, moritur.