Page images
PDF
EPUB

Sub extrema mortis hora

Quum iussus abiero,

Nullum in me ius tyranno

Praebeatur impio.

Cadat princeps tenebrarum,

Cadat pars tartarea;

Pastor ovem iam redemptam
Tunc reduc ad patriam,
Ubi te videndi causa

Perfruar in saecula.

S. Petrus Damiani.

Antiphona de morte.

Media vita

In morte sumus:

Quem quaerimus adiutorem

Nisi te, domine,

Qui pro peccatis nostris

Iuste irasceris.

Sancte Deus,

Sancte fortis,

Sancte et misericors salvator:

Amarae morti ne tradas nos.

Daß, wenn einst nach deinem Willen
Auch mein Geist der Erd entwich,
Keine Macht dem grimmen Zwingherrn
Sei verstattet über mich.

Fluch dir, Fürst der Finsternisse,
Fluch des Abgrunds schwarzer Brut!
Führe, Hirt, dein Schäflein wieder
Heim in deiner Hürde Hut,
Daß es stäts an deinem Anblick
Dort sich weide, höchstes Gut.

Vom Tode.

Mitten im Leben

Sind wir vom Tod umfangen:
Willst Du nicht Hülfe geben,
Wo sollen wir Trost erlangen?
Herr, den unsre Missethat
Mit Recht erzürnet hat.

Heiliger Gott,

Allmächtiger Gott,

Erhabner, barmherziger Heiland:

Gieb uns nicht Preis dem bittern Tod.

[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Von den Schrecken des Todes.

Der Tod ist schlimm, der Tod ist grimm; Er zielt mit Pfeil und Bogen

Und trifft gewiss, es hat sich ihm

Noch keine Kunst entzogen.

Wie loser Rauch zergehn wir auch,
Er wird uns All vertreiben:

Fort must, du fort, er läßt den Mord
Für Gold nicht unterbleiben.

Erbleiche, voller Wangen Roth,
Der Augen Glanz verglimme,
Die starke Brust bezwingt die Noth,
Im Mund versagt die Stimme.

Der Leib zerfällt, ihn pries die Welt,

Die Pulse stocken bange,

Bald falt bald heiß ergreift ein Schweiß

Dich in des Tods Umfange.

Ein brennend Bett der Angst ist dieß,

Das Herz zerreißen Sorgen:

Der lebend dich sein Leben hieß,

Todt bist du Tod ihm morgen.

Der tausendfach „Gott grüß dich“ sprach,

Sagt jezo: Gott befohlen!"

"

Wie war genehm dein Haus vordem!
Vorbei ihm nun verstohlen.

Prope post mortem mortui
Cadaver efferere:

Lamenta erunt solatia
Uxoris et nepotum:

Cras lacrymae reconditos.
Vertentur in cachinnos!

Sed tu subi scrobem, subi!
Haec fossa sorbet orbem.

Specum iacentis incolunt
Venena, bufo, vermes:
Hos aulicos haec aula fert,
His gratus imperabis.
Tributa pendes vermibus
Stipendiumque blattis:
Fas his erit grassarier
Per ossium medullas.

Cognata gentis atria
Mox finient dolorem:
Semestre ducent lugubre,
Vertentque mox amorem.
Levem precata cespitem
Perenne te silebunt!
Haeres talenta dividet,

Te divident lacertae.

« PreviousContinue »