= 153, 54 παννυχίοις πάντας ἐπέλθωμεν, ὁ Θήβας δ' ἐλελίζων Βάκχιος ἄρχοι, in hoc versu tetrameter choriambicus et Reiziana clausula caesurae artificio colligantur. 839-41 οἴμοι γελῶμαι. τί με, πρὸς θεῶν πατρῴ- Ζεις, ἀλλ ̓ ἐπίφαντον; 857-59 ἔψαυcac ἀλγεινοτάτας ἐμοὶ μερί μνας, πατρὸς τριπόλιςτον οἶ κτον τοῦ τε πρόπαντος, versum componunt trimeter iambicus, glyconeus II, ordo Reizianus, eadem inter singulos caesura observata. Unus tamen apud Sophoclem restat versus, cuius compositio paulum a vulgari eius usu recedere videatur, OR. 1194-96 τὸν σὸν δαίμονα, τὸν κόν, ὦ qui versus constat ex duobus glyconeis II et Reiziana clausula. In stropha quidem omnia ad regulam, in antistr. ex primo ordine in alterum vocis est continuatio, alterum inter et clausulam diaeresis. Sed rem nimii ponderis nemo arbitrabitur. Nam primum continuato verbo in antistr. 1201 respondet in stropha diaeresis, deinde per totum canticum tantopere ea praevalet, ut in ordine 1201 non nisi propter verba omissa esse videatur. Euripides in reliquis haud multum a Sophocle discrepans, perinde habens eam Reiziani formam, quae a thesi bisyllaba, et eam, quae a monosyllaba incipit, diaeresin etiam tum intermisit cum Sophocles caesuram. Itaque ad Sophocleam artem ea tantum redeunt, ubi plures intra versum antecedunt ordines diaereseos artificio seiuncti, ut Heraclid. 75154 ἀγγελίαν μοι ἐνέγκατ ̓, ἰαχήσατε δ ̓ οὐρανῷ καὶ παρὰ θρόνον ἀρχέταν γλαυκᾷ τ ̓ ἐν ̓Αθάνα. = 762-65 μήνιν ἐμᾷ χθονι κεύθειν· κακὸν δ ̓, ὦ πόλις, εἰ ξένους ἱκτῆρας παραδώσομεν κελεύσμασιν Ἄργους. 765 καὶ λεύσιμον ἄργος libri; scripsimus κελεύσμασιν Αργους ex Jahrb. f. class. Philol. Suppl. Bd. XXVIII. 26 Reiskii coniectura. Primus ordo enhoplii generis est, sequuntur duo glyconei II, clausula Reiziana. Ion. 461-64 Φοιβήιος ἔνθα γᾶς versus compositus est ex duobus telesilliis, glyconeo II, clausula Reiziana. 49294 ὦ Πανός θακήματα καὶ παραυλίζουσα πέτρα quorum ordinum primus est glyconeus III, alter ex enhoplio genere, tertius Reizianus. 1084-86 δίνας χορευόμεναι, τὰν χρυσοστέφανον κόραν = 1100-02 παίδων ἀμνημοσύναν, οὐ κοινὰν τεκέων τύχαν οἴκοισι φυτεύσας, quorum primus est ordo enhoplii generis, alter glyconeus II, tertius Reizianus. ubi consociati sunt ordines glyconeus II, telesillius, glyconeus II, Reizianus. In his igitur ad Sophoclis exemplum synaphia facta est; contra ex sua ipsius, quantum perspicitur, arte Euripides conformavit Bacch. 862, 63 ἆρ ̓ ἐν παννυχίοις χοροῖς 883 T add. Nauck. Diaeresi distincti sunt singularis ordo glyconeus II et Reizianus, qui apud Sophoclem caesura colligari debebant, vide ad Ai. 405-09 423-27. Hipp. 532-34 οἷον τὸ τῆς Ἀφροδί τας ἵησιν ἐκ χερῶν Ἔρως ὁ Διός παῖς. = 542-44 πέρθοντα καὶ διὰ πά- constat versus ex ordine enhoplii generis ក -1), clausula Reiziana, sed diversa inter singulos ordines synaphia. Nam primus et alter caesura colligati sunt, alterum a clausula diaeresis seiungit; eam quoque componendi rationem a Sophocle alienam esse supra exposuimus. Ion. 112-15 ἄγ ̓ ὦ νεηθαλές ὦ = καλλίστας προπόλευμα δά- 12831 καλόν γε τὸν πόνον, ὦ qui sunt ordines enhoplii generis glyconeus II, glyco neus III, Reizianus. Compositio propria quaedam est eo, quod primus ordo et clausula diaeresi a mediis definiuntur, ipsi, qui medii sunt, glyconei caesura cohaerent. Quibus peractis recurrere liceat unde exorsa nobis est disputatio. Constituimus certas, quae inter verborum et metrorum fines intercedant, rationes (pp. 251-55). Et communem numerorum usum considerantes duas res invenimus saepe facere, ut verborum finibus metra terminentur, figuras (pp. 255-71) et arsium solutiones. (pp. 271-97); unde simul comparebat posse quibusdam in locis numerorum ambiguitatem verbi terminatione diiudicari. Iam proposita quaestione, quaenam ex propria cuiusque generis natura sequerentur incisiones, iambicum numerum ab hac parte pervestigavimus. In quo profecti sumus a tribus iambici metri formis, qui fuerit earum in versibus componendis usus, quamque vim una ad alteram exerceat (pp. 298-328). Cretici et bacchiaci metri duplices extiterunt formae, prout post suppressam thesin sequens arsis cum antecedente aut eodem verbo contineri potest aut diaeresi seiungitur. Ea cretici et bacchei forma, ubi diaeresis est pro suppressa thesi, solvi patitur proximam arsin, altera repudiat. Ac maxime bacchei duae formae 1) Wilamowitz, Hipp. p. 190. Goett. gel. Anz. 1898. p. 151. 404 Wilh. Doehrmann: De versum lyric. incisionibus quaest. selectae. usu poetarum inter se discernuntur, quod uberius nobis expositum est. Deinde ad incisiones in iambica compositione observatas pervenimus, incisiones enim fuisse strophae et antistrophi consensus permultis locis demonstrat. Dedimus singula metra diaereseos aut caesurae artificio coniuncta, tam ex integris quam ex decurtatis (pp. 329-359), porro ex ordinum compositione quae huc pertinere videbantur (pp. 359-374). Denique cum alienis numeris et singula metra (pp. 374-382) et ordines (pp. 382-398) ad certam normam consociata ostendimus, qua in re non solum aliquod diaereseos aut caesurae studium, sed magna ex parte etiam legem fuisse. Subiunximus quaedam de Reiziano ordine ad ea comprobanda, quae de iambicis clausulis explicavimus (pp. 399–403). Hac disputationis via rationes inter verborum et metrorum fines per aliquam etsi minutam partem persecuti id certe nobis videmur effecisse, quantum artis in hanc rem contulerint poetae. Habemus iambico numero similia de reliquis observata, quae tamen tractanda in aliud tempus differre cogimur. |