VII.

EL PIS.

5

10

15

HYMNUS DE PETRO ET PAULO.

Aurea luce et decore roseo

Lux lucis omne perfudisti saeculum,
Decorans coelos inclyto martyrio
Hac sacra die, quae dat reis veniam.

Ianitor coeli, doctor orbis pariter,
Iudices saecli, vera mundi lumina,
Per crucem alter, alter ense triumphans,
Vitae senatum laureati possident.

Iain, bone pastor Petre, clemens accipe
Vota precantum et peccati vincula
Resolve tibi potestate tradita,

Qui cunctis coelum verbo claudis, aperis.

Doctor egregie Paule, mores instrue,
Et mente polum nos transferre satage,
Donec perfectum largiatur plenius
Evacuato, quod ex parte gerimus.

Olivae binae pietatis unicae,

Fide devotos, spe robustos, maxume
Fonte repletos caritatis geminae

Post mortem carnis impetrate vivere.

20

O Roma felix, quae duorum principum
Es consecrata glorioso sanguine,
Horum cruore purpurata ceteras
Excellis orbis una pulchritudines.

Sit Trinitati sempiterna gloria,
Honor, potestas atque iubilatio,
In unitate, cui manet imperium
Et tunc et modo per aeterna saecula.

25

VIII.

FORTUNATUS.

I. DE PASSIONE DOMINI.

Pange, lingua, gloriosi proelium certaminis,
Et super crucis tropaeo die triumphum nobilem,
Qualiter Redemptor orbis immolatus vicerit.

De parentis protoplasti fraude factor condolens, 5 Quando pomi noxialis morsu in mortem corruit, Ipse lignum tunc notavit, damna ligni ut solveret.

Hoc opus nostrae salutis ordo depoposcerat,
Multiformis proditoris ars ut artem falleret,
Et medelam ferret inde hostis unde laeserat.

10 Quando venit ergo sacri plenitudo temporis, Missus est ab arce Patris natus orbis conditor, Atque ventre virginali caro factus prodiit.

Vagit infans inter arcta conditus praesepia, Membra pannis involuta virgo mater alligat, 15 Et pedes manusque crura stricta cingit fascia.

Lustra sex qui iam peracta tempus implens corporis,
Se volente natus ad hoc, passioni deditus
Agnus in cruce levatur, immolandus stipite.

Hic acetum, fel, arundo, sputa, clavi, lancea,
Mite corpus perforatur, sanguis unda profluit,

20

Terra, pontus, astra, mundus quo lavantur flumine.

Crux fidelis inter omnes arbor una nobilis,
Nulla talem silva profert, fronde, flore, germine,
Dulce lignum dulci clavo dulce pondus sustinens.

25

Flecte ramos, arbor alta, tensa laxa viscera,
Et rigor lentescat ille, quem dedit nativitas,
Ut superni membra regis miti tendas stipite.

Sola digna tu fuisti ferre pretium saeculi,
Atque portum praeparare nauta mundo naufrago,
Quem sacer cruor perunxit fusus agni corpore.

30

II. DE CRUCE CHRISTI.

Crux benedicta nitet, Dominus qua carne pependit,
Atque cruore suo vulnera nostra lavit;

Mitis amore pio pro nobis victima factus,
Traxit ab ore lupi qua sacer agnus oves;
Transfixis palmis ubi mundum a clade redemit,
Atque suo clausit funere mortis iter.
Hic manus illa fuit clavis confixa cruentis,

Quae eripuit Paulum crimine, morte Petrum.
Fertilitate potens, O dulce et nobile lignum,

Quando tuis ramis tam nova poma geris;

5

10

Cuius odore novo defuncta cadavera surgunt,
Et redeunt vitae qui caruere die;

Nullum uret aestus sub frondibus arboris huius,
Luna nec in nocte, sol neque meridie.
15 Tu plantata micas, secus est ubi cursus aquarum,
Spargis et ornatas flore recente comas.
Appensa est vitis inter tua brachia, de qua
Dulcia sanguineo vina rubore fluunt.