Qui Scientem cuncta sciunt, Quid nescire hi queunt? Unum volunt, unum nolunt, Licet, cuiquam sit diversum Pro labore meritum. Charitas hoc facit suum, Ubi corpus illic jure Congregantur aquilae; Quo cum angelis et sanctae Recreantur animae, Uno pane vivunt omnes Utriusque patriae. Avidi et semper pleni Habent, quod desiderant; Non satietas fastidit, Neque fames cruciat: Inhiantes semper edunt Et edentes inhiant. Die Den fennen, der allwiffend, Was kann denen fremd noch seyn? In des Busens tiefste Tiefen Dringen wechselseit sie ein; Einheit knüpfet alle Seelen Und ein Wille herrscht allein. Alle foll'n nach dem Verdienste Der vollbrachten Arbeit ruh'n. Jeder liebt, Kraft seiner Liebe, Jeden Andern und sein Thun: So erscheint, was Einzeln eigen, Als Gemeingut Aller nun. Wo ein Leichnam stellen gerne Wer verlangt und wer befriedigt Findet, was er sucht, bescheert; Nie vom Uebermaaß belästigt, Von dem Hunger nie beschwert: Iß't ein Jeder nach Begehren, Und wer eben ist, begehrt. Novas semper harmonias Tigna, per quem sunt victores Felix coeli quae praesentem Regem cernit anima, Et sub sede spectat alta Solem, lunam et globosa Christe, palma bellatorum, Hoc in municipium Introduc me, da soluto Militare cingulum; Fac consortem donativi Beatorum civium! Praebes vires in infesto Laboranti proelio, Nec quietem post certamen Deneges emerito, Teque merear potiri Sine fine praemio! Aus melod'schen Kehlen strömen Heil der Seele, die den König Aller Himmel schauen kann! Unter sich vom hohen Size Siehet sie den Weltlauf an: Sieht, wie Sonn' und Mond und Sterne Wälzen sich in ihrer Bahn. Christus, Palme aller Streiter, Herr! verleihe Kraft und Stärke 2. O gens beata coelitum, Sanctorum phalanx principum, O quanta Dei gratia Inundat vos per omnia! Summum dat bonum cominus O quanta super sidera Corpus crystallo purius; In paradiso vivitis, Florum corollas flectitis, |