Dreizehntes Jahrhundert. XX. Thomas von Aquino. XXI. Bonaventura. XXII. Thomas von Caelano. Thomas XX. 1. quinus. Lauda, Sion, Salvatorem, Lauda ducem et pastorem In hymnis et canticis: 34) Quantum potes, tantum aude: Quia maior omni laude, Nec laudare sufficis! Laudis thema specialis, Panis vivus et vitalis Hodie proponitur; Quem in sacrae mensa coenae Turbae fratrum duodenae Datum non ambigitur. Sit laus plena, sit sonora, Sit iucunda, sit decora Namque dies est solennis Qua recolitur perennis Mensae institutio. XX. Thomas von Aquin. 1. Lobe, Zion, den Erlöser, Sing ein Hochlied, ihm erhebend, Diesem Brod, das allbelebend, Selbst voll Leben vor dir jezt; Das in heil'ger Mahles-Stunde Seiner Zwölf getreuem Bunde Christus Selber vorgesezt. Schallt, ihr Hymnen, voll und tönend, Mit des Wohllauts Anmuth krönend Meiner Seele Jubelton: Denn der Tag ist hoch gefeiert, In hac mensa novi Regis Novum pascha novae legis Phase vetus terminat: Iam vetustas novitati, Umbra cedit veritati, Noctem lux eliminat. Quod in coena Christus gessit Hoc faciendum expressit In sui memoriam: Docti sacris institutis, Panem, vinum in salutis Dogma datur Christianis : Quod in carnem transit panis, Et vinum in sanguinem: Quod non capis, quod non vides, Animosa firmat fides, Praeter rerum ordinem. Sub diversis speciebus, Signis tantum, et non rebus, Latent res eximiae: Caro cibus, sanguis potus, Manet tamen Christus totus Sub utraque specie. |